به دنیا آمدی تا دنیای من شوی...

سلام پسرم، نفسم، آرام جونم این روزها به زیباترین وجه ممکن حرف می زنی، به تازگی جمله هم می گی. این قدر زیبا و بانمک که می خوام قورتت بدم قند عسلم. حتم دارم روزی که این نوشته رو می خونی لبخند ملیحی بر لبانت می شینه، لبخندی از سر شوق، از خاطرات خوش کودکی، لبخندی از روزای اول جمله گفتنت، شاید برات باور کردنی نباشه که چه قدر کوچک بودی و تازه کار. عزیز بی همتای من، امروز من می نویسم، تصور می کنم و لبخند می زنم، فردا تو می خونی و تصور می کنی و لبخند می زنی. من برای فردای تو می نویسم برای وقتی که مرد شدی و بزرگ و تو می خونی دیروزت رو ، روزای کوچیک بودن و شیرین بودنت رو.  عزیزکم از کجا شروع کنم ...

سلام گل پسرم ، قندعسلم شیطونک مامان. امروز داشتم فایل عکس هات رو مرتب می کردم دیدم بعضی از عکس هات رو یادم رفته آپلود کنم. البته دست عمه نسرین جون درد نکنه یه سری از عکس ها رو که با دوربین خودش گرفته بود بهم داد تا برات این جا بذارم. با دیدن این عکس ها نفسم ، دوباره تموم خاطرات خوشمون برام زنده شد. این جا هنوز ساعتی از به دنیا اومدنت نگذشته: عکس پاهای کوچولو و نازت موقع نوزادی: و دست و پای خوشگلت وقتی 6 ماهه بودی:   زرافه کوچولوی مامان: و در ادامه عکس های 15 ماهگیت: (آروین قند عسل به دنبال مورچه) یک عص...